Reis naar een land in oorlog V
Zaterdag 01-04-2023, Odessa.
In de ochtend: zware wolkenbuien boven de Zwarte Zee. Repetitie in de chique foyer van de schouwburg met Roma, Polina, Slava en een nieuwe danseres. Het theater en de Potjomkin-trappen zijn de beroemdste bouwwerken van Odessa. Deze genieten een internationale bekendheid en behoren sinds kort met het stadscentrum tot Unesco werelderfgoed..
Het eerste operagebouw werd geopend in 1810 en door brand verwoest in 1873. Het huidige gebouw is gebouwd door Fellner & Helmer in (Weense) neobarokke stijl. Geopend in 1887. De architectuur van het luxueuze auditorium volgt de late Franse rococostijl. De unieke akoestiek van de in hoefijzer vorm ontworpen zaal stelt artiesten in staat om zelfs een fluisterzachte toon van het podium naar elk deel van de zaal te brengen. De meest recente renovatie van het theater vond in 2007 plaats. Dagelijks, ook in oorlogstijd, laten pasgetrouwde stellen en “toeristen” zich om en in het iconische theater fotograferen. Iedereen die in Odessa is geweest heeft minstens één foto met dit gebouw erop. De schouwburg kent een enorme lijst van prominente bezoekers en spelers uit de politieke en culturele wereldgeschiedenis.
Daaronder Liszt, Tsjaikovski, Rachmaninov, Oistrakh, Richter, Gilels, Caruso en Chaliapin.
De doorloop van de stukken met Roman en Polina gaan zeer soepel. Fraaie dansers. Ook Slava en zijn partner zijn een plezier voor het oog. Het voelt alsof je aan het hof van Versailles repeteert. De dansers presteren zo goed dat herhaling niet noodzakelijk is. Zeer muzikaal, gedetailleerd, vloeiend en expressief. Hartelijke omarmingen en door naar de opera repetitiezaal waar vier mannelijke dansers moeten worden gerepeteerd. Ondertussen drukte in het hele gebouw omdat er non stop voorstellingen worden gegeven. Zelfs in oorlogstijd een volgepropte agenda. Door de gangen lopen gekostumeerde zangers, dansers, musici en technici. Een bonte wereld. Op de achtergrond zangstemmen en oefenende instrumenten.
Twee nieuwe dansers bevinden zich tussen een groep van vier die moeten worden ingewerkt. Het kwartet begint ergens op te lijken. De solodans heeft nog veel aandacht nodig. Het laatste deel van de repetitie wordt besteed aan een duet en solodans door twee ervaren dansers uit de oorspronkelijke bezetting. Die zijn bekend met mijn bewegingsstijl. Er is vandaag voldoende gepresteerd. Buiten regent het. Terug naar het hotel. Als ik in de avond wat levensmiddelen in de supermarkt haal zie ik dat de jeugd van Odessa het centrum heeft overgenomen. Het weekend lonkt. Zoals overal willen die natuurlijk onbezorgd uitgaan.
Ik heb vandaag geen luchtalarm waargenomen. Echter: schijn bedriegt. Gisteren dacht ik geen luchtalarm waar te nemen maar er bleken er toch twee te zijn geweest volgens verschillende, van elkaar onafhankelijke getuigen. Morgen een weerzien met twee choreografen uit Odessa. Met hen heb ik afgelopen herfst samengewerkt aan een avondvullende Roemeense productie. En een eerste repetitie in de avond met alle mannelijke en vrouwelijke dansers van Carmina Burana tezamen. Vannacht opnieuw militaire transporten door de straat.
Wordt vervolgd.
