Reis naar een land in oorlog VIII
Gisteren, dinsdag, 04-04-2023.
Vandaag werd bekend dat het bij de aanval maandag nacht ging om 17 Iraanse Shahed kamikaze drones.
De Oekraïense luchtafweer wist er een groot aantal van uit de lucht te schieten.
Ochtendrepetitie in de operastudio van het theater.
Sommige dansers konden slecht van de explosies slapen. Er kwamen er geradbraakt de studio in. Ook omdat hun kindertjes hevig overstuur en in paniek raken. Oorlog traumatiseert. Onze repetitie was mede daarom kort en krachtig. De dames konden vervroegd weg. De heren doorliepen een kwartet, duet en enkele solostukken. De lastigste korte solo begint er iets beter uit te zien. Door de oorlog is het gezelschap ingekrompen en door tekorten aan spelers is de werkdruk hoog.
Op de enorme basalt trappen naar de balletafdeling een fijn weerzien met danseres Anastasiia. In februari 2020 danst zij de eerste bezetting in deze Carmina Burana. November 2021 tijdens de troepenopbouw langs de Oekraïense grens wordt haar Schengen visum geweigerd. Mag de Vlaamse tournee niet dansen. Vanwege Russisch paspoort. Triest. Sublieme danseres. Deze schouwburg is een plek waar kunstenaars uit alle windstreken vreedzaam samenwerken. Oekraïners, Belarussen, Georgiërs, Armeniërs, Russen, Moldaviërs. Dit bevalt me.
Odessa is de op twee na grootste stad van Oekraïne. 90% van de inwoners spreekt hier Russisch. Maar inmiddels is men hier hard op weg om van de autochtone taal, het Oekraïens de voertaal te maken. Zoals ooit lang geleden. Uit afkeer tegenover de bezetters.
De boekenmarkt aan de Oleksandr straat in Odessa verkoopt rollen wc-papier. Met daarop het hoofd van de Moskovische dictator. Over boeken en Odessa: lees de meesterlijke en nog uiterst actuele verteller Isaak Babel (1894-1940), een Odessiet. Passages uit zijn observaties blijven plakken in mijn hoofd.
Ik verwacht dat het centrum van Odessa niet snel beschoten zal worden. Waarom? De binnenstad van Odessa is net als die van Kiev in de ogen van Moscovië Moscovitisch cultureel-historisch erfgoed. De Moscovieten dromen ervan om de hele Zwarte Zee kust met Odessa als kroonjuweel en hoofdstad van koloniaal Novo Rossiya heelhuids in te kunnen lijven. Abject idee.
Stel voor dat een Nederlandse bezettingsmacht België bombardeert en binnenvalt om het koloniale koninkrijk van voor 1830 te repareren. Of 11.000 kilometer verderop de soevereine Indonesische archipel opnieuw te koloniseren en toe te eigenen. Of dat de Duitse Bondsrepubliek dit voorbeeld volgt. Alle vooroorlogse Duitse gebiedsdelen met geweld herovert: Elzas-Lotharingen, Silezië, Pommeren, Gdansk, Kaliningrad. Japan neemt de Koerilen terug. China het Amoer gebied rond Khabarovsk en Vladivostok. Finland Karelië. Het VK de halve wereld inclusief de VS en de Mongolen het gebied vanaf Korea tot aan Hongarije. Misschien willen de Italianen eveneens het Romeinse imperium onder Trajanus herstellen. De Grieken het wereldrijk van Alexander de Grote. Om nog maar te zwijgen over Spanje en Portugal.
In de avond een diner met m’n Odessietische collega choreografen. Ze vertellen me wat ik blijkbaar niet precies wist: de nationale martial law verplicht mensen om van 10:30 tot 05:00 binnen te blijven i.p.v. van 12 tot 05:00. Dus na het eten snel naar hotel. Soldaten op straat.
Prettig berichtje:
“Beste klant, bellen en sms’jes versturen tussen Nederland en Oekraïne is tot nader order gratis. Dit geldt ook voor bellen naar lokale nummers binnen Oekraïne als je roamt. Daarnaast ontvang je een 15 GB databundel die je in Oekraïne kunt gebruiken. Vragen? Bel naar +316xxxxxxxxx. Groeten, T-Mobile—”
Vandaag, woensdag, laatste repetitiedag en opnieuw gesprek met directrice. Donderdagochtend terug naar Moldavië-Warschau-Amsterdam. Zondag start Nederlandse tournee. Wordt vervolgd.
